Westworld. Υψηλή τηλεοπτική ποιότητα, ίσως όχι για όλα τα γούστα
Μετά το φαινόμενο Game of Thrones, το HBO προχωράει με μία σειρά που συνδυάζει φαντασία, γουέστερν, τεχνητή νοημοσύνη, επιστημονική φαντασία, φιλοσοφία και διάφορα άλλα θέματα, με έξυπνο τρόπο. Είναι ενδιαφέρουσα και στυλάτη, ταυτόχρονα. Έχει θέσει αρκετά υψηλά τον πήχη, με μόνο το πρώτο επεισόδιο της σειράς να κοστίζει 25 εκατομμύρια δολάρια. Κάθε σκηνή είναι πολύ προσεγμένη από την εισαγωγή μέχρι το τέλος. Το όνομα αυτής, Westworld!
Το Westworld είναι ένα theme park για πλούσιους, με μία πιστή εξομοίωση της άγριας δύσης. Ανδροειδή κυκλοφορούν σε αυτό, που μοιάζουν με ανθρώπους εμφανισιακά, αλλά και στον χαρακτήρα τους. Είναι προγραμματισμένα να ακολουθούν μία συγκεκριμένη ρουτίνα με μία ανάλογη ιδιοσυγκρασία και κυκλοφορούν σε αυτό το πάρκο συναναστρεφόμενοι με τους επισκέπτες. Οι επισκέπτες αυτοί μπορούν είτε να ακολουθήσουν τα σενάρια που έχει οργανώσει το πάρκο για αυτούς, είτε μπορούν να εκπληρώσουν τις φαντασιώσεις τους και κρυφές τους επιθυμίες, αφού καμία πράξη στο πάρκο δεν έχει επιπτώσεις. Κάτι σαν να παίζεις real life RPG.
Μετά την εντυπωσιακή και όμορφα οργανωμένη εισαγωγή, οι υποθέσεις της σειράς προχωράνε όπου ξετυλίσσονται διάφορα σενάρια και φιλοσοφικά ερωτήματα. Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος; Φέρεσαι στον κόσμο ως ο πραγματικός σου εαυτός ή σε περιορίζουν οι κανόνες; Ποιος είσαι, ποιος μπορείς να γίνεις κάτω από συγκεκριμένες περιστάσεις; Και διάφορα άλλα. Το Westworld συνδυάζει, με έξοχο τρόπο, γουέστερν, μυστήριο, φαντασία και φιλοσοφία, έχοντας πάντα κάτι να μας δείξει και να μας πει.
Το περιβάλλον του Westworld είναι καλοδουλεμένο στον γουέστερν κόσμο, αλλά και στον φουτουριστικό κόσμο. Έχει δοθεί υπερβολική προσοχή στην παραμικρή λεπτομέρεια και αυτό μπορεί να φανεί ακόμα και αν κάνει κάποιος pause σε σκηνές, βλέποντας ότι δεν άφησαν οποιοδήποτε σημείο ακάλυπτο. Η πετυχημένη αυτή δουλειά έχει προχωρήσει σε όλους τους τομείς, οι οποίοι εκτείνονται στο λεξιλόγιο του κάθε χαρακτήρα, στην σκηνογραφία, σε κάθε σκηνή και έχουν προσέξει ώστε να είναι πιστή αναπαράσταση του φανταστικού αυτού κόσμου, κάνοντας τον θεατή να ξεχάσει πως βλέπει απλώς μία σειρά.
Το πόσο η «ξενάγηση» στις ιδέες και τα φιλοσοφικά θέματα της σειράς ισορροπούν με το να κρατήσει το ενδιαφέρον του με τις καλοδουλεμένες υποθέσεις, αφού θεμελιώνεται το θέμα της, είναι στην κρίση κάθε θεατή. Καθώς υπάρχουν σκηνές που ο θεατής μπορεί να βαρεθεί ή να μην ενδιαφέρεται για τα θέματα που προβάλλει εκείνη την στιγμή, ίσως, για ορισμένους, αυτό μπορεί να ανήκει στα αρνητικά της σειράς.
Αντικειμενικά, η ατμόσφαιρά της είναι εκθαμβωτική, και στο ηχητικό και στο οπτικό κομμάτι, ειδικά για λάτρεις των Γουέστερν. Αυτό ισχύει στους παράλληλους κόσμους, το θεματικό πάρκο και τον φουτουριστικό. Έχουν όμορφη φωτογραφική επιμέλεια, από τα τοπία και τα σκηνικά, έως τα μηχανήματα και τα ίδια τα ανδροειδή. Ακόμα και οι σκηνές που δείχνουν τους υπολογιστές, έχουν δώσει λεπτομέρεια να γράφουν ακριβώς ότι θα έπρεπε για την περίσταση, μία ακόμα λεπτομέρεια που δείχνει πόσο σκληρή δουλειά και επαγγελματισμός έχει χρησιμοποιηθεί για αυτήν την παραγωγή.
Η αφήγηση είναι αρκετά απορροφητική. Η σκηνοθεσία κάνει αποτελεσματικές μεταβάσεις σε σκηνές, χαρακτήρες και παραλληλισμούς. Οι διάλογοι είναι έξυπνοι, σε όλους τους τομείς. Οι διάφορες υποθέσεις εγκαθιδρύονται και συνδέονται με επινοητικό τρόπο, οδηγώντας σε διάφορες ανατροπές, αποκαλύψεις και ολοκλήρωση σεναρίων που πετυχαίνουν το αποτέλεσμα που επιδιώκουν. Η όλη ιστορία δίνει στον θεατή τροφή για σκέψη και τον κρατάει σε εγρήγορση σε διάφορα μέρη.
Όλων των είδων τα αισθήματα προσφέρονται επί τάπητος: ευχάριστα, δυσάρεστα, ανατριχιαστικά, αγωνιώδη. Οι πολλές οπτικές γωνείες και υποθέσεις έχουν προσαρμοστεί για αυτό. Παράλληλα, οι σκηνές δράσης είναι διασκεδαστικές και ψυχαγωγικές, εξιτάρωντας τον θεατή για όσο κρατήσουν.
Οι ηθοποιοί παίζουν εκπληκτικά, αλλά δεν περιμέναμε και τίποτα διαφορετικό από την HBO. Ο καθένας είναι επιλεγμένος ατομικά για τον ρόλο του.
Για τον βετεράνο ηθοποιό Άντονι Χόπκινς δεν χρειάζεται καν εισαγωγή, όπως πάντα, είναι ανεπανάληπτος. Το διαπεραστικό του βλέμμα, η χαρακτηριστική φωνή του και η ηθοποιία του τον κάνουν να ‘τραβάει’ τα φώτα σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται.
Η Έβαν Ρέιτσελ Γουντ, ως Ντολόρες, είναι πραγματικά υπέροχη στον ρόλο ενός από τα ανδροειδή, ως μαριονέτα που αρχίζει να βλέπει τα δεσμά. Είναι πεντάμορφη, δυναμική, εύθραυστη και σκληρή ταυτόχρονα, όλα όσα χρειάζεται για να μαγέψει τον θεατή. Επιδεικνύεται αρκετά το ταλέντο της, ώστε να εκτοξεύσει την καριέρα της στα επερχόμενα χρόνια.
Η Θάντι Νιούτον, ως Μάεβε, είναι πολύ ταιριαστή στον δυναμικό χαρακτήρα της σειράς και ανταποκρίνεται παραπάνω από επάξια στον ρόλο που της δώθηκε. Βλέπει, επίσης, τα δεσμά, αλλά θα κάνει κάτι γι αυτό; SPOILERS!
Όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες, ένας προς ένας, προσθέτουν την πινελιά τους στην ιστορία, όλοι με έξοχο τρόπο. Η εξέλιξη του κάθε χαρακτήρα κλιμακώνεται με ενδιαφέρον τρόπο, δείχνοντας πολύπλευρες προσωπικότητες, δίνοντας διαφορετικό βάθος στον καθένα από αυτούς. Η εξέλιξη αυτή ισχύει τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα ανδροειδή, όπου είναι άξιο απορίας για το ποια είναι η γραμμή μιας ανθρώπινης προσωπικότητας, “προγραμματισμένη” από τις εμπειρίες της και τα πάθη της, και μίας τεχνητά προγραμματισμένης προσωπικότητας.
Εν τέλει, τα φιλοσοφικά ερωτήματα απαντιώνται κατά την άποψη του σκηνοθέτη, αλλά μας κάνει επίσης να τα σκεφτούμε οι ίδιοι και από την δικιά μας προοπτική, ανάλογα με κάθε ερμηνεία και άποψη του θεατή.
Πιθανά αρνητικά
Η σειρά αυτή, ενδεχομένως, να μην απευθύνεται σε όλον τον κόσμο. Πολλοί μπορούν να βρουν τα θέματά της πεπερασμένα, ενώ άλλοι μπορούν να την βρουν βαρετή και κουραστική, λόγω μερικών επαναλαμβανόμενων σκηνών, υποθέσεων, αλλά και από την εισαγωγή πολλών χαρακτήρων. Για πολλούς, βέβαια, υπάρχει η πιθανότητα να μην ισχύει τίποτα από τα παραπάνω και απλά να μην είναι του γούστου τους.
Τελική ετυμηγορία
Εσύ κάνεις τις επιλογές σου, οι επιλογές κάνουν εσένα. Θέλει ο θεατής όντως να βάλει το μυαλό του να δουλέψει, βλέπωντας μία εκθαμβωτική σειρά στην διαδικασία αυτή;
Το Westworld έχει μεγαλουργήσει σε πολλούς τομείς. Το να συνδυάσεις τόσα διαφορετικά είδη και να βρεις μία καλή ισορροπία στην ψυχαγωγία και την φιλοσοφία, είναι μεγάλο κατόρθωμα. Το σόου είναι οπτικά και νοητικά διαμάντι και δίνει πολλούς λόγους να το δούμε, αλλά και να βραβευτούμε για την υπομονή μας. Όσους μας απορροφήσουν τα θέματά του, σίγουρα είναι μαγνητικό και μας κάνει να ανυπομονούμε να δούμε περισσότερο.
Για πολλούς, όμως, δεν θα είναι αρκετά ευάρεστο, λόγω των αρνητικών του και της αργής αλλά και ασταθής εξέλιξής του.
Το πρώτο επεισόδιο είναι αρκετά αντιπροσωπευτικό για το τι θα αντιμετωπίσει ο θεατής. Άλλοι μπορεί να το κλείσουν στο 20λεπτο, άλλοι να το βάλουν άμεσα στο watchlist τους. Το IMDB συμφωνεί για την υπέρτατη αξία της, δίνοντάς της την εξαιρετική βαθμολογία του 9.1.
